Met onze fietsgroep hebben we enkele prachtige dagen in Gaibandha achter de rug. We waren er te gast bij de ngo GUK die bijzonder hard werkt voor de arme bevolking. Ze hebben gezondheid-, onderwijs- en vrouwenrechtenprogramma’s en begeleiden ook ongeveer 2000 microkredietgroepen (telkens 30 vrouwen). Zij kunnen een jaarlijkse lening van 250 euro krijgen warmee ze iets kunnen kopen om inkomen te genereren (bv. een koe, naaimachine, riksja, zaaigoed, …) Wekelijks betalen ze een stukje af én sparen ze ook een beetje. In de groepen worden ook heel wat diverse onderwerpen besproken waardoor ze elkaar op alle gebied helpen. Vanuit deze groepen kunnen ze zich nu ook kandidaat stellen om een huislening aan te gaan bij Worldfoundation om zo een stevig huisje te kunnen bouwen en zo hun leefsituatie grondig te verbeteren en te consolideren voor de toekomst. Een huis betekent immers zekerheid, een plek om te studeren, betere bescherming bij overstroming, geen oogst die verloren gaat, betere gezondheid….
We hebben in twee verschillende groepen heel wat gezinnen bezocht die nu dankzij Wereldfoundation (en jullie en onze steun via Banglabari) een nieuw huisje hebben gebouwd of zullen bouwen. Telkens een eigen levensverhaal dat ons echt diep geraakt heeft. We hebben heel wat nota’s genomen en foto- en videomateriaal verzameld om dan later op de site te kunnen plaatsen. Maar het zit vooral diep in ons hart. Het raak ons als je voelt dat die mensen daar zo gelukkig mee zijn én een nieuwe stabielere toekomst tegemoet gaan. En dat wat nu al gezaaid is hopelijk zal uitgroeien tot een stevige boom met veel vruchten!
We trokken ook naar de chars (‘eilanden’ in de rivier Jamuna, heel erg overstromingsgevoelig) waar de armsten proberen te overleven. Daar mochten Luc en Rik vorig jaar met een groep de ‘eerste steen’ leggen van het huis van Rajeya en nu konden ze met eigen ogen het eindresultaat zien. Echt ontroerend. Ongelooflijk hoe 1000 euro een leven helemaal verandert!
En wat een contrasten ook voortdurend. Het is een prachtig land, zo’n mooie natuur om door te fietsen, de boottocht naar de chars, de kleuren en geuren en tegelijk besef je dat dit ook ellende is en proberen de eindjes aan elkaar te knopen, weinig toekomstperspectief. Het is knap om te zien, horen én voelen hoe Willem Gees met liefde voor de mensen werkt en meer doet dan een druppel op een hete plaat maar structureel ondersteuning biedt en een systeem op gang zet dat blijvend is en toekomst heeft. Iedereen hangt aan zijn lippen als hij weer een verhaal vertelt van een gezin of een situatie in het land. En zijn visie op ‘hulp’ is bijzonder rijk en doordacht, het sluit zoveel facetten in. Knap.
Ondertussen zijn we weer aan het fietsen, nu langs de noordelijke grens aan het megalaya gebergte (rand Himalaya). Binnen enkele dagen mag je daar verslag en foto’s van verwachten als het internet mee wil…
Tot binnenkort!
